Kulla e Babelit dhe shpikja e gjuhëve

Kulla e Babelit, në literaturën biblike, strukturë e ndërtuar në tokën e Shinarit (Babiloni) pak kohë pas Përmbytjes. Historia e ndërtimit të saj, e dhënë në Zanafilla 11:1–9, duket se është një përpjekje për të shpjeguar ekzistencën e gjuhëve të ndryshme njerëzore. Sipas Zanafillës, babilonasit donin të bënin emër duke ndërtuar një qytet të fuqishëm dhe një kullë «me majën në qiej». Zoti e ndërpreu punën duke ngatërruar aq shumë gjuhën e punëtorëve, saqë ata nuk mund ta kuptonin më njëri-tjetrin. Qyteti nuk u përfundua kurrë dhe njerëzit u shpërndanë mbi faqen e dheut.

Miti mund të jetë frymëzuar nga tempulli i kullës babilonase në veri të tempullit të Marduk, i cili në babilonisht quhej Bab-ilu (“Porta e Zotit”), nga forma hebraike Babel ose Bavel. Ngjashmëria në shqiptimin e Babelit dhe Balalit (“për të ngatërruar”) çoi në lojën me fjalë në Zanafilla 11:9: “Prandaj emri i saj u quajt Babel, sepse atje Zoti ngatërroi gjuhën e gjithë dheut.”