Merale Ferati nuk u bind nga Arben Fetai, por po shkon drejt VLEN-it përmes Bekim Fazliut dhe Orhan Ibrahimit

Koment – Flaka

Në një skenë politike shqiptare gjithnjë e më të fragmentuar dhe të polarizuar, çdo lëvizje e figurave të njohura merr peshë të veçantë. E tillë është edhe vendimi i ish-deputetes së PDSH-së, Merale Ferati, për t’iu bashkuar iniciativës së re politike Lëvizja Arbëria, duke u pozicionuar përkrah Bekim Fazliut dhe Orhan Ibrahimit. Ky është formacioni i tretë politik që Ferati përqafon, pas Partisë Demokratike të Shqiptarëve dhe Aleancës për Shqiptarët.

Zhvillimi merr rëndësi jo vetëm për shkak të figurës së saj, por edhe për faktin se ajo refuzoi të rreshtohet me grupimin e Arben Fetait, i cili aktualisht pretendon të jetë trashëgimtar i linjës politike të Arben Taravarit në ASH. Në vend të kësaj, Ferati zgjodhi një projekt politik që po ndërtohet nga e para – Lëvizjen Arbëria – dhe këtë e bëri në një moment kritik, menjëherë pas daljes nga Aleanca.

Ajo që bie në sy është mënyra se si Merale Ferati e paraqiti veten në kuvendin themelues të kësaj lëvizjeje: si një figurë e re, e paangazhuar më parë, e thirrur nga momenti për të dhënë kontributin e saj. Por historia e saj politike flet ndryshe. Ajo ka qenë deputete e PDSH-së që nga viti 2014, ka mbetur pjesë e kësaj partie deri në zgjedhjet e 2017-ës dhe më vonë ka qenë përkrahëse e hapur e Arben Taravarit dhe Aleancës për Shqiptarët, madje edhe pas daljes së kësaj partie nga qeveria dhe nga koalicioni VLEN.

Pavarësisht kësaj të kaluare, Ferati ka zgjedhur të nisë një kapitull të ri. Dhe në këtë kapitull, nuk e bindi Fetai, që kërkon të trashëgojë një linjë të konsoliduar politike, por u bind nga Fazliu dhe Ibrahimi, të cilët janë në procesin e ndërtimit të një strukture të re nga themelet. Kjo mund të interpretohet si dëshirë për një angazhim më të lirë nga presioni i figurave të konsumuara, ose si përpjekje për të gjetur një vend më të favorshëm në një lëvizje të re që ende nuk ka strukturë të ngurtësuar.

Nga njëra anë, kjo është një përpjekje për rebrendim personal politik, nga ana tjetër, është edhe tregues i mungesës së një konsistence ideologjike ose strategjike në veprimet e figurave publike. Kalimi nga një parti në tjetrën, pa një arsyetim të thellë ideor, i jep sinjal opinionit publik për një politikë të mbështetur më shumë në marrëdhënie personale dhe kalkulime të momentit, sesa në platforma të qëndrueshme.

Flitet se Lëvizja Arbëria është themeluar me idenë që, në një moment të caktuar, të bashkohet me grupimin politik VLEN. Por ajo që ngre dilema serioze është rruga që zgjodhi Merale Ferati për të arritur atje. Në vend që t’i bashkohej VLEN-it përmes Arben Fetait, i cili refuzoi ta pranojë vendimin partiak për largimin nga qeveria dhe nga koalicioni, ajo zgjodhi Fazliun dhe Ibrahimin – dy deputetë me të kaluar të përbashkët në PDSH dhe bashkëpunëtorë të dikurshëm të Menduh Thaçit. Kjo zgjedhje hap pyetje të reja për prapavijën dhe strategjinë e vërtetë të Lëvizjes Arbëria, si dhe për strukturat informale që duket se ende ndikojnë në ripozicionimin politik të aktorëve të vjetër.

Në çdo rast, Merale Ferati ka bërë zgjedhjen e saj: të jetë pjesë e një lëvizjeje të re, që kërkon të zë vend në mozaikun e copëzuar të faktorit politik shqiptar. Nëse kjo do t’i sjellë asaj një rikthim të fuqishëm apo një vend të heshtur në periferi të politikës, mbetet për t’u parë. Por një gjë është e qartë: në këtë kthesë politike, ajo nuk ndoqi Fetain, por Fazliun dhe Ibrahimin.