Dy modelet e Demokracisë që aplikohen në shoqëritë e ndara etnike!
Fidan Jusufi
Demokracia konsensuale – nga Arend Lijphart dhe Demokracia integruese – nga Donald Horowitz
Lijphart përqendrohet te demokracia konsensuale, duke propozuar një model që funksionon mirë në shoqëri me ndarje etnike, gjuhësore apo fetare. Ai thekson pushtetin e ndarë mes grupeve (power-sharing) dhe autonominë e tyre (group autonomy), duke e quajtur këtë model “konsociacional”.
Horowitz, nga ana tjetër, është më kritik ndaj modelit të Lijphart dhe propozon një qasje që synon integrimin ndërgrupor. Ai mbështet sisteme zgjedhore që nxisin bashkëpunim ndëretnik, si votimi preferencial, për të ndërtuar koalicione ndëretnike dhe jo vetëm përfaqësim të ndarë.
Pra, Lijphart thekson ndarjen dhe balancimin, ndërsa Horowitz thekson integrimin dhe bashkëpunimin ndërgrupor.
Republika e Maqesonisë së Veriut, pas Marrëveshjes së Ohrit, ka aplikuar modelin e demokracisë konsensuale të Arend Lijphart, ndërsa kohët e fundit ka tendenca gjithmonë në rritje të kalohet në një lloj tjetër të demokracisë, respektivisht në atë integruese të Horowitz. Eksperimenti i parë në këtë drejtim, ishte me zgjedhjet parlamentare të vitit 2020, nëpërmjet koalicionit “Можеме”, dhe vazhdon në mënyrë edhe më të vrazhdë sot nëpërmjet VMRO-DPMNE-së, duke anashkaluar të drejtën e komunitetit Shqiptar në RMV, për tu përfaqësuar nëpërmjet përfaqësuesve të vet legjitim.
Në këtë mënyrë sulmohet në mënyrë të drejtpërdrejtë, organizimi autonom politik i Shqitarëve në RMV!
Kjo është një arsye shtesë dhe shumë e fuqishme, pse më shumë se kurrë, sot na duhet një bllok i fuqishëm politik, që do ti shterë këto tendenca me prapavijë sundimi njëherë e përgjithmonë!














