9 Korriku 1997 – Kujtesë për barazi dhe reflektim të përbashkët

Opinion nga Betim Ramadani

Më 9 korrik 1997, qyteti i Gostivarit u gjend në qendër të vëmendjes publike dhe ndërkombëtare, për shkak të një ngjarjeje që la gjurmë të thella në kujtesën kolektive. Vendosja e flamurit kombëtar shqiptar pranë atij shtetëror në ndërtesën e komunës – si shprehje e vullnetit lokal dhe simbolikës së përfaqësimit – u pasua nga një ndërhyrje e ashpër policore dhe veprime që sollën pasoja të dhimbshme për qytetarët dhe institucionin vendor.

Në atë periudhë, përfaqësuesit komunalë – Prof. Dr. Rufi Osmani si kryetar i komunës dhe Refik Dauti si kryetar i këshillit – u përballën me presion të madh institucional, por vepruan me përgjegjësi dhe qetësi, duke mbrojtur parimet e zgjedhjes demokratike dhe të vetëqeverisjes lokale. Qëndrimi i tyre simbolizoi për shumëkënd një kërkesë të drejtë për barazi dhe dinjitet brenda kuadrit shtetëror.

Ngjarjet e 9 Korrikut përbënin një moment sfidues jo vetëm për shqiptarët, por edhe për institucionet e vetë shtetit. Ato treguan se bashkëjetesa ndëretnike kërkon mirëkuptim të ndërsjellë, ndjeshmëri dhe trajtim të drejtë për çdo komunitet. Sot, pas 28 vitesh, kjo datë duhet parë si një pikë reflektimi dhe bashkimi, jo ndarjeje – një mundësi për të nxjerrë mësime nga e kaluara, në funksion të një të ardhmeje më gjithëpërfshirëse.

Në një shtet me përbërje multietnike, siç është Republika e Maqedonisë së Veriut, bashkëjetesa e qëndrueshme ndërtohet mbi respekt të ndërsjellë, dialog të hapur dhe besim të ndërtuar në institucione. E kaluara duhet të na udhëzojë, jo të na ndajë. Rrëfimet e ndryshme të historisë janë pjesë e së njëjtës përvojë shoqërore – dhe vetëm përmes kuptimit të ndërsjellë mund të ndërtojmë një shoqëri ku të gjithë ndihen të barabartë, të respektuar dhe të sigurt.

9 Korriku mbetet një pjesë e rëndësishme e historisë sonë të përbashkët. Le të shërbejë si një kujtesë për të vlerësuar të kaluarën me pjekuri dhe si një frymëzim për të ndërtuar një të ardhme të drejtë, demokratike dhe të barabartë për të gjithë qytetarët – pa dallim etnie apo përkatësie politike.