Pançe Tashkovski mes dy fronëve: Murg në Çair dhe luftëtar në Demir Hisar

Në një reflektim të thellë për figurën e ministrit të Brendshëm, Pançe Tashkovski, Rexhep Ismaili përshkruan kontrastin mes dy “froneve” ku ai ushtron pushtetin e tij në Maqedoni, shkruan Flaka Media

Ismaili nis me një përshkrim të Çairit:

“Në Çair – froni ku zakonet janë ligj, Tashkovski është mbrojtësi fisnik… i betonit. Ai qëndron aty si murg pranë lumit të trazuar dhe tregon një guxim të pazakontë – guxim të durimit: aty të gjithë mund të plaken në paqe, ministri nuk do t’i shqetësojë idilikat e tyre betoni. Në Çair betoni nuk është kurrë sëmurë – ai është ‘indet i shenjtë’ i qytetit. Atje ministri është me sy të butë dhe fjalë të qetë – i madhi mëshirues që fal gjithçka. Armiku i tij? Heshtja. Qetësia!”

Por, në Demir Hisar, portreti ndryshon plotësisht:

“Atje froni është modest – si një kasarnë e harruar – froni i drejtësisë që mban shpatën në varfëri. Por rruga për Demir Hisarin ndryshon kostumin e ministrit. Murgi i butë vesh petkat e luftëtarit – kalorësi i drejtësisë, kryqtar që ngre flamurin e misionit të vet. Me shikim çeliku dhe fjalë të mprehta si shpatë, atje ai nuk jep asnjë mëshirë. Drejtësia arrin më shpejt se ambulanca. Predikimi i tij bëhet thirrje për betejë, e froni i tij – fushëbetejë.”

Ismaili e quan Tashkovskin “verzionin tonë të Aleksandrit të Madh”:

“Në Çair – hero dhe çlirimtar i metrave katrorë të paligjshëm.
Në Demir Hisar – pushtues, para të cilit bien… lejet e shëndetit të drejtoreshave.”

Sipas tij, mes fronit të paqes pranë kaosit dhe fronit të fortesës së varfërisë, Pançe ndan kohën dhe fytyrën e tij. Disa thonë se ai sundon dy botë; të tjerë se dy botë sundojnë mbi të.

Por, sipas një “letopisari herezik”:

“Do të vijë dita kur dy fronet do të afrohen dhe do të takohen mes rrugëve pa plan dhe kodrave pa fryt. ‘Murgi’ dhe ‘luftëtari’ do të shohin njëri-tjetrin në pasqyrën e fatit në ditën e Madhe të Dualitetit. Njëri do të pëshpërisë: ‘Mëshira është forca e njeriut’, tjetri do të bërtasë: ‘Drejtësia nuk pret!’”

Mirëpo atëherë toka do të dridhet – jo nga drejtësia, as nga mëshira, por nga një tërmet i vjetër e i pashmangshëm maqedonas: rënia nga pushteti. Fronet do të rrëzohen, dhe murgi dhe luftëtari do të mbeten lakuriq, pa petka dhe tituj, duke parë popullin që prej kohësh ka ndalur së besuari në tregimet e tyre.

Dhe kështu, froni i dyfishtë do të bëhet një rrënojë – e Pançes do të mbetet si një legjendë jo epike, por paralajmëruese:

“Se drejtësia selektive dhe mëshira selektive përfundimisht gjithmonë përfundojnë selektivisht… të shënuara selektivisht në historinë tonë.” Flaka Media