Flaka analizon: Urejtja patologjike e Mickoskit dhe retorika e tij ndaj BDI-së
Deklarata e liderit të VMRO-DPMNE-së, Hristijan Mickoski, ku ai shpreh qartë synimin që BDI-ja “pa pushtet të humbë zgjedhjet dhe përgjithmonë të dërgohet jashtë skenës politike të Maqedonisë së Veriut”, nuk është thjesht një shprehje politike, por reflekton një urrejtje të thellë dhe sistematike ndaj një partie etnike shqiptare.
Kjo retorikë mund të analizohen në disa dimensione:
- Dimensioni politik:
Çdo parti politike ka të drejtë të synojë fitoren, por të flasësh për eliminimin total të një partie nga skena politike kalon linjën e konkurrencës demokratike normale. Qasja e tillë nuk promovon ide apo programe, por përqendrohet në zhdukjen e kundërshtarit. - Dimensioni etnik:
BDI-ja është parti që përfaqëson një komunitet etnik specifik, shqiptarët në Maqedoninë e Veriut. Retorika që synon “dërgimin jashtë skenës politike” të një partie të këtij komuniteti nuk është vetëm agresive, por potencialisht destabilizuese në një shoqëri multietnike, duke nxitur tensione ndërmjet komuniteteve. - Urejtja patologjike:
Shprehjet e tilla mund të konsiderohen si një formë urrejtjeje patologjike kur nuk ka asnjë kufi racional apo politik. Ato janë të motivuara nga frika, inati dhe një obsesion për dominim total. Kur kjo retorikë përdoret në një kontekst publik, ndikon negativisht në klimën demokratike dhe polarizon qytetarët. - Rreziku për demokracinë:
Demokracia nuk funksionon kur konkurrenca bëhet për zhdukjen e kundërshtarit, në vend të përqendrohet tek ideja, programi dhe shërbimi ndaj qytetarëve. Retorika e Mickoskit rrezikon të shndërrohet në një instrument polarizues që minon stabilitetin politik dhe bashkëjetesën etnike.
Si përfundim, deklarata e Mickoskit është një shembull i qartë se si politika mund të përzihet me urrejtjen personale dhe etnike. Në vend të një vizioni konstruktiv për vendin, ajo fokusohet tek eliminimi i kundërshtarit, duke lënë pas mesazhe të rrezikshme për shoqërinë dhe demokracinë në Maqedoninë e Veriut.














