Nuk mjaftojnë justifikimet – Ibrahimi të kërkojë falje për fyerjen e luftës së lavdishme të 2001-shit

Gent Aliu

Lufta e vitit 2001 në Maqedoninë e Veriut, e udhëhequr nga Ushtria Çlirimtare Kombëtare (UÇK) dhe Ali Ahmeti, nuk ishte një ngjarje e zakonshme e historisë sonë – ishte momenti kyç që ndryshoi statusin politik, juridik dhe shoqëror të shqiptarëve në këtë shtet. Nga ajo luftë doli Marrëveshja e Ohrit, dokumenti që i dha fund diskriminimit institucional dhe që e vendosi gjuhën shqipe, përfaqësimin proporcional dhe të drejtën për arsim në shqip në themelet kushtetuese të shtetit.

Pa atë luftë dhe pa atë marrëveshje, shqiptarët nuk do të ishin sot partnerë shtetformues, nuk do të kishin përfaqësim në polici, ushtri, gjyqësor e institucione shtetërore, dhe nuk do të kishin universitete publike në gjuhën e tyre. Është realitet i pamohueshëm që falë sakrificës së UÇK-së, shqiptarët kaluan nga statusi i margjinalizuar në një faktor politik e kushtetues të barabartë.

Pikërisht për këtë arsye, deklaratat e Zeqirja Ibrahimit, që relativizojnë apo kritikojnë luftën e vitit 2001, nuk janë thjesht të gabuara politikisht – ato janë fyerje e drejtpërdrejtë për gjithë shqiptarët, për dëshmorët dhe për familjet që sakrifikuan. Ai nuk mund të fshihet pas justifikimeve dhe arsyetimeve të pajustifikueshme.

Në vend që të përpiqet të shlyejë historinë, Ibrahimi duhet të gjejë guximin moral dhe politik të kërkojë falje. Falje për fjalët e tij, falje për mosrespektin ndaj një lufte që i dha shqiptarëve barazinë kushtetuese, falje ndaj komunitetit që sot e ka mundësinë të flasë e të veprojë politikisht pikërisht sepse dikush dikur mori armën për liri.

Çdo tentativë për të ulur peshën e luftës së vitit 2001 është, në fakt, një shërbim për ata që duan të minojnë të arriturat e shqiptarëve dhe t’i kthejnë pas. Historia është e qartë: Marrëveshja e Ohrit dhe ndryshimet që ajo solli janë vepër e lavdishme e UÇK-së dhe e Ali Ahmetit. Dhe kushdo që e mohon këtë, duhet të mbajë përgjegjësi morale para popullit.

Zeqirja Ibrahimi, nëse nuk ka guxim të mbrojë të vërtetën historike, të paktën të ketë guxim të kërkojë falje.